Dat te doen is op zich al een in hoge mate geconditioneerd en onbewust patroon. Je geeft hun een identiteit en die onware identiteit wordt een gevangenis, niet alleen voor de ander maar ook voor jou.
Het laten varen van je oordelen betekent niet dat je niet ziet wat ze doen. Het betekent dat je hun gedrag ziet als een vorm van conditionering, en jij ziet en aanvaardt het als zodanig. Je vormt er geen identiteit mee voor die persoon.
Dat bevrijdt jou en de andere van identificatie met een conditionering, met vorm, met het verstand. Het ego beheerst je relaties niet meer.
Zolang je ego je leven beheerst, komen de meeste van je gedachten, emoties en daden voort uit begeerte en angst. In relaties wil je dan iets van de ander, of ben je bang voor de ander.
… Wat is het wonderbaarlijk wensen en angsten in relaties te overwinnen. Liefde heeft niets nodig en is nergens bang voor.
Als haar verleden jouw verleden was, als haar pijn jouw pijn was, haar bewustzijnsniveau jouw bewustzijnsniveau was, zou je net zo denken en doen als zij. Met dat inzicht komen vergeving, mededogen en vrede.
Het ego hoort dit niet graag omdat het aan kracht verliest als het niet reactief en rechtvaardig meer kan zijn.
Als je wie er ook in de ruimte van Nu komt ontvangt als een waardige gast, als je iedereen zichzelf laat zijn, zullen ze gaan veranderen.
Om een ander mens in wezen te kennen hoef je niets over hem of haar te weten - zijn verleden, geschiedenis, verhaal. We verwarren kennis over iemand met een dieper kennen,
dat niet begripsmatig is. Weten over en kennen zijn twee totaal verschillende hoedanigheden. De ene heeft te maken met vorm, de ander met het vormloze.
De ene werkt door het denken, de andere door innerlijke stilte.
E.Tolle
No comments:
Post a Comment