Lente Bode

Ik hoorde je al roepen
op een winterdag.
Ik rook je aarzelend geuren
en voelde je twinkelen.

Kwetsbaar en transparant,
als het kind in ons.
Je leeft in mij.
Je groeit naar het licht,
naar de jubel
van de zomer.
Ik wil jou laten zijn
zoals je bent
en van je genieten.
Je bent mijn lente.
Je vocht zo dapper
door mijn winter heen,
je geboorte tegemoet.

Wat ben je kwetsbaar
en vitaal.
Transparant en ijl
als de lente
sta ik op mijn tenen
en reik naar de zon.
Zonlicht stroomt door mijn
kruin en vingertoppen
naar binnen
en bereikt mijn hart,
dat zich opent
als een bloem.

De lente is in mij
en zindert van liefde
voor het leven.
Mijn hart en de zon
verbinden zich en
mijn lichaam ontvangt...
Ik voel de voedende aarde
onder mijn voeten.
Ik groei.
Ik ben een verbinding
tussen en hemel en aarde.

De zon schijnt
schuin naar binnen
in de huizen
van de mensen.
De Lente komt
ons openbreken
met haar zachte
indringende klank.
Niet iedereen kan het aan.
Het is moeilijk
je kwetsbaar te voelen
en bedreigend
ontvankelijk te zijn,
als bloemen open te gaan.

Maar Lente,
jouw moed
is een bron van inspiratie.
Je komt uit het diepe duister.
Je laat het nooit afweten.
Je opent je, ook al stormt het.
Je laat je voeden
door de aarde en het licht.
Je groeit en bloeit.
Je bent de kracht zelve.
Omdat je zo kwetsbaar
durft te zijn.