Wanneer

Wanneer uiterlijke schijn van je afglijd,
als vleugelslokken rode wijn.
Je het binnenste van de kern ontdekt,
van je eigen zijn. Wanneer je de immer
vragende gedachten als momenteel
en voorbijgaand beziet.

Wanneer je jezelf een spiegel voelt,
tot in de kleinste gevoelens, waarin je schouwt.
Die niet enkel bestaat uit zilver en goud.
Maar ook het lood kan zien.

Wees dan een alchimist, die lood
versmelt met stilte en pijn, die zacht
tintelend, het aanblaast met de steen
der wijzen, enkel met zijn hart dit bewegen
en leven laat, tot werkelijke wijsheid.

Wanneer alchimist dan masker en rol moet laten vallen,
Je jezelf weer voor je ziet in de spiegel van tranen
alsof warm glas over je wangen loopt.
Glimlach dan, laat je kloppend hart sterren spreken,
tot ieder die horen wil!


F. 21/12/87